PERUGIA zwana wielką „Arce Guelfa” wznosi się w centrum regionu, ze swoimi 5 historycznymi dzielnicami zamkniętymi wewnątrz pozostałości murów etruskich. Te olbrzymie bastiony były zbudowane z ogromnych kwadratowych bloków skalnych ułożonych jeden na drugim, a które są wciąż jeszcze widocznej na długich odcinkach.
Kiedy Rzym był tylko trochę większy od obozowiska z chat, w etruskiej Perugii otwierało się 7 dużych bram, pośród których była imponująca Porta Pulchra lub też Augusta z epoki etruskiej.
Wchodząc przez Porta San Pietro, zrobionej od zewnątrz przez Agostina di Duccio w 1475 r., na prawo natkniemy się na bazylikę San Dominico, na klasztornych krużgankach i w przyległym klasztorze znajduje się ważne muzeum Museo Archeologico Nazionale dell’Umbria – posiadające jedne z największych zbiorów etruskich. Idąc dalej docieramy do La Piazza del Sopramuro, gdzie znajduje się czternastowieczny budynek dell’Universita’ Vecchia, złączony z Palazzo del Capitano del Popolo. Dalej, po krótkim podejściu w górę, znajduje się jeden z najważniejszych placów Włoch, Piazza IV Novembre. Znajdujące się tu Palazzo dei Priori, Katedra i Fontana Maggiore w centrum, czyniąc z Piazza Grande di Perugia (Piazza IV Novembre) wspaniały kompleks zabytkowy.
Na koniec Corso Vannucci znajduje się sławny giardino-belvedere, plac sięgający do krawędzi wzniesienia z „balkonem” i miejscem widokowym, który został stworzony powyżej podstawy Rocca Paolina, fortecy ufundowanej przez Papieża Paolo III w 1540 r ((zburzonej po zjednoczeniu Włoch). Ta podstawa obejmuje poniżej olbrzymi dzwon, całą dzielnicę starej Peruggi, obumarłe miasto, swego rodzaju Średniowieczne Pompeje przywrócone na światło dzienne, zwiedzenie których jest naprawdę fascynujące.
Podejście i schody Perugii są olbrzymie i nieco strome, zarówno te powstałe w czasach dawnych jak i te z epok nam bliższych, jedne z nich stanowią Via delle Prome. Ruszając od l’Arco d”Augusto (łuku Augusta), wchodzimy na rampę prowadzącą do najwyższego miejsca w Perugii warowni Porta Sole wzniesionej w XIV w przez Gattapone, która została zniszczona przez rozwścieczony lud.
Jednakże nawet najkrótsza wycieczka nie może pominąć kompleksu św. Franciszka, z kaplicą św. Bernarda, dzieła Agostino di Duccio, który pokrył fasadę płaskorzeźbami wymodelowanymi z gracją i finezją, czyniąc z nich prawdziwe dzieło rzeźby renesansu.
Odwiedzając miasto warto skosztować tutejszych makaronów z sosami pomidorowymi czy grzybowymi, bruschetta con l’olio nuovo, czy torta di Pasqua – zrobionej z jajek i twarogu, La „torta al testo” – znane od dawnych czasów jest typowym ciastem z mąki, wody, oliwy z oliwek i w niektórych przypadkach dodawane są drożdże. Swoją nazwę ciasto zawdzięcza „testo” rodzajowi kamienia ognioodpornego, który nagrzewało się w ogniu i używało do upieczenia tegoż ciasta. Dziś ciasto to nadziewane jest prosciutto, gotowaną kiełbasą i takimiż warzywami, pieczonym prosięciem, serem stracchino i rukolą.
Nie należy również zapominać o czekoladkach znanych w całych Włoszech pod nazwą „Baci” które produkowane są w jednej ze znajdujących się w Perugii fabryk czekolady powstałej na początku XX w.
Warta zobaczenia jest również „festa Eurochocolate” odbywająca się corocznie w październiku, od 1994 r. Jest to najsłodsze święto we Włoszech, podczas którego miasto zmienia się w laboratorium cukiernicze pod otwartym niebem, a podczas którego znani mistrzowie i artyści przygotowują swe czekoladowe dzieła.
Galeria zdjęć
