Ziemie, na których dziś znajduje się miasto Norcia zamieszkane były już ok VI w. p. n. e. Znajdowała się tutaj antyczna wioska ludu Sabino – jeden z odłamów umbryjskich, nosząca nazwę Northia, będące zarazem imieniem czczonej przez Etrusków bogini fortuny. Około roku 300 p. n. e. tereny na których znajduje się Norcia podbite zostały przez Rzymian, którzy ok 268 r. p. n. e. utworzyli tu najpierw prefekturę a później gminę. To właśnie tu urodziła się Vespasia Polla matka imperatora Vespasiana.
Około IV w., schrystianizowana Norcia staje się siedzibą biskupstwa a ok. 480 urodził się tu Święty Benedykt, który wraz z innymi mnichami chrystianizowali ludność Europy od Irlandii poprzez Skandynawię aż po Polskę.
Około VI w., Norcia zostaje zniszczona przez Longobardów a później w kolejnych latach zostaje wielokrotnie plądrowana przez Gotów, Longobardów i Saracenów, co doprowadza do jej upadku i porzucenia przez zamieszkującą ją ludność. Dopiero kolejne stulecia przynoszą jej stopniową odbudowę i tak około 1200 r. staje się wolnym miastem. XIV w., przynosi miastu powstanie murów obronnych i ugruntowanie pozycji jako jednego z 2 najważniejszych miast gór Sybillini.
W XVII w., po raz pierwszy Norcia zostaje w znacznym stopniu odnowiona. W czasie tym na jej terenie istnieje już 5 parafii, 3 zakony męskie wewnątrz miasta i 4 na okolicznych ziemiach należących do miasta, 6 klasztorów żeńskich, 4 szpitale, 10 szkół artystycznych, 8 zajazdów oraz ok. 100 kościołów. Ponadto odbywają się tu targowiska artystyczno – kulturalne, kwitną szkoły publiczne, teatr, akademia literacka i działalność muzyczna. Przez ponad 500 lat Norcia podlegała stolicy apostolskiej i dopiero powstanie Królestwa Włoch przynosi jej wolność.
Liczne trzęsienia ziemi jakie nawiedzały przez wieki tą okolicę nie zdołały doprowadzić do upadku Norci.
2 trzęsienia ziemi jakie nawiedziły Norcie po 1700 r. doprowadziły co prawda do licznych strat w mieście i masowego exodusu ludności a kolejne trzęsienie ziemi z roku 1859 zniszczyło większość budynków mieszkalnych, z około 676 pozostało tylko 76, jednakże miasto istnieje po dzień dzisiejszy.
Warte zobaczenia na terenie miasta są:
La Basilica di San Benedetto – jej oryginalna konstrukcja i fasada gotycka pochodzi z XII w. , a w jej wnętrzu znajdują się między innymi freski przedstawiające sceny z życia Św. Benedykta. Podania mówią iż bazylika powstała na ruinach domu będącego miejscem urodzenia św. Benedetto (Benedykta)
il Portico delle Misure – to zadaszony targ zbożowy z powstały około 1570r.
La Castellina – ufortyfikowana rezydencja, z której rządzili namiestnicy papiescy a w której dziś znajduje się między innymi muzeum il Museo Civico e Diocesano, oraz la Mostra Archeologica “Partire per l’Aldilà” .
La Cattedrale di Santa Maria Argentea – powstała w miejscu wcześniej istniejącego kościoła, we wnętrzu której znajduje się między innymi tryptyk z XVI w., Francesco Sparapane przedstawiający Madonnę z dzieciątkiem, San Benedetto i Scolastica.
Il Palazzo Comunale – powstały w XIV w., jednakże z okresu tego pozostały tylko niższe partie budynku oraz portal natomiast balkon i górna część pochodzą z XIX w. wewnątrz zobaczyć można la Sala del Consiglio Maggiore, la Sala Sertoriana lub też dei Quaranta coraz Cappella dei Priori ,
Chiesa di Sant’Agostino, z XIV w., posiadający fasadę w stylu gotyckim z freskiem św. Nicola da Tolentino z gołębicą na ramieniu oraz Madonną z dzieciątkiem
O kuchni Umbryjskiej warto wiedzieć iż na całym jej terenie, hodowane świnie, dokarmiane są żołędziami co nadaje ich mięsu charakterystyczny smak. Przodownikiem w kultywowaniu tej tradycji jest właśnie Norcia skąd pochodzi między innymi Prosciutto di Norcia – rodzaj szynki sezonowanej doprawianej przede wszystkim solą i pieprzem, il Budellaccio, czy Il Capocollo – to sezonowane wyroby wędliniarskie jakich warto spróbować, ponadto Norcinetto – to kiełbasa z mięsa wieprzowego z dodatkiem soli pieprzu i między innymi sacharozy, czy też Salame al tatrufo – rodzaj kiełbasy wieprzowej z dodatkiem trufli, przyprawionej solą, pieprzem i winem.
To również z tego rejonu Umbrii pochodzi najwięcej wspaniałych trufli, które między innymi przechowywane są in salsa – w sosie (gotowane w wodzie z olejem sojowym), in salamoia – roztworze soli (woda z solą) lub in pasta – jako pasta (z dodatkiem oliwy z oliwek, pieprzu i soli). Ponadto tutejsze lasy bogate w inne grzyby i dzikie owoce dostarczają mieszkańcom składników na suszone i marynowane w oleju grzyby oraz marmolady jarzębinowe i tarninowe będące wspaniałym dodatkiem do dziczyzny.
Warta zobaczenia jest Mostra Mercato del Tartufo poświęcona właśnie truflom odbywająca się każdego roku od lat 50, końcem lutego i początkiem marca. Jest to bogata ekspozycja stoisk z typowymi produktami umbryjskimi takimi jak wędliny, prosciutto, sery, twarogi, miód oraz trufle wzbogacone pokazami wytwarzania w/w wędlin i serów, festynem folklorystycznym, spektaklami teatralnymi.
Warte spróbowania w Umbri są produkowane tu sery sezonowane takie jak:
Formaggio di botte, formaggio ubriaco czy formaggio alle vinacce – są to sery owcze sezonowane w winie.
Formaggio con foglie di fico e noci – to ser owczy sezonowany przez 12 miesięcy w liściach figowca i orzecha.
Warte spróbowania są również wina pochodzące z Umbrii takie jak:
Montefalco Sagrantino d.o.c. – to czerwone, wytrawne wino, które jest wspaniałym dodatkiem do makaronu z sosem z gęsi, risotta z prawdziwkami czy czerwonych, pieczonych mięs
Colli del Trasimeno Rosso d.o.c – to kolejne wytrawne wino będące wspaniałym dodatkiem do grillowanych mięs i serów sezonowanych
Orvieto Classico d.o.c. – to białe wytrawne wino będące doskonałym dodatkiem do ryb i białych mięs.
Amaro al tartufo – to likiery których oryginalna receptura pozwala serwować je na zarówno jako aperitif – schłodzony – jak również jako alkohol pobudzający trawienie – podawany w temp. pokojowej
Idromele – to alkoholowy napój uzyskiwany podobnie jak wino lecz tym razem z fermentującego miodu.
Niektóre z tych alkoholi, tak jak i wino dojrzewają w drewnianych beczkach. Można również podzielić je na słodkie i secchi – wytrawne, należy jednak pamiętać iż pomimo że produkowany jest i przetrzymywany jak wino to jednak winem nie jest. Serwowany jest w temperaturze 10-120C jako aperitif lub dodatek do owczych serów sezonowanych lub gorgonzoli czy też z Lardo di Colonnata z miodem akacjowym lub crostini z wątróbką gęsią.
Liquori al cioccolato – to jak sama nazwa mówi likier czekoladowy, którego siłą jest słodycz czekolady z dodatkiem np. cytryny, kawy czy peperoncino, które mogą być również użyte jako dodatek do lodów czy innych deserów.